เครื่อง CPAP คือเครื่องมือสำหรับแก้อาการนอนกรน โดยใช้หลักการเป่าความดันลมผ่านทางจมูกหรือปาก (ขึ้นอยู่กับชนิดของหน้ากาก) ผ่านบริเวณลำคอ และโคนลิ้น ซึ่งเป็นส่วนทางเดินหายใจส่วนต้น เพื่อให้เปิดขยายตัวตลอดเวลาและไม่เกิดการอุดกั้นขณะที่นอนหลับ ซึ่งการอุดกั้นนี้เป็นสาเหตุหลักของการนอนกรนและหยุดหายใจขณะหลับนั่นเอง ดังนั้นจึงทำให้ผู้ที่ใช้เครื่องสามารถหายใจรับอากาศได้อย่างพอเพียง และนอนหลับได้ราบรื่นตลอดทั้งคืน

ในปัจจุบัน เครื่องช่วยนอนกรน CPAP อยู่หลายรุ่นหลายราคา ซึ่งสามารถแบ่งง่ายๆ เป็น 3 ประเภทดังนี้

1. เครื่องแก้นอนกรน แบบธรรมดา (Manual CPAP)
2. เครื่องแก้นอนกรน แบบปรับความดันอัตโนมัติ (Auto CPAP)
3. เครื่องช่วยหายใจแบบแรงดัน 2 ระดับ (Bilevel PAP หรือ BiPAP)

วิธีแก้การนอนกรน ด้วยเครื่อง CPAP นั้นตามรายงานการวิจัยทั่วโลก จัดว่าเป็นวิธี รักษานอนกรน และ ภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจขณะหลับ ระดับปานกลางหรือรุนแรง ที่มีประสิทธิภาพดีที่สุดในแบบที่ไม่ต้องผ่าตัด

ถ้าท่านได้รับการวินิจฉัยที่ถูกต้องและปรับความดันที่เหมาะสมกับท่านที่สุดโดยแพทย์เฉพาะทาง และท่านได้ใช้เครื่องตลอดทั้งคืน จะข้อดีมีทั้งในระยะสั้น คือ ท่านจะไม่มีอาการนอนกรนและจะนอนหลับได้ดีขึ้นพร้อมกับได้รับอากาศอย่างเต็มที่ ตื่นขึ้นมาจะสดชื่น ลดอาการอ่อนเพลีย หรือ ความง่วงนอนตอนกลางวันอย่างที่ท่านรู้สึกความแตกต่างได้ รวมถึงในระยะยาวจะลดความเสี่ยงจากโรคแทรกซ้อนหรืออาการอื่นๆที่เกิดจากภาวะอุดกั้นทางเดินหายใจขณะหลับด้วย โดยหากท่านติดตามดูแลกับแพทย์อย่างใกล้ชิด จะมีความเสี่ยงในการรักษาน้อย

“นอนกรน” เกิดจากการที่ขณะหลับมีการสั่นสะเทือนของลิ้นไก่และเพดานอ่อนที่แรงมากกว่าปกติ เนื่องจากตอนนอน กล้ามเนื้อส่วนนี้มีการหย่อนคล้อยลงมา ทำให้เกิดการปิดกั้นเส้นทางการหายใจ เราจึงหายใจเอาอากาศเข้าสู่หลอดลมและปอดได้ไม่สะดวก ลมที่ถูกปิดกั้นนี้ทำให้ลิ้นไก่และเพดานอ่อนเกิดการสั่นกระพือจนเกิดเป็นเสียงกรนขึ้นนั่นเอง

โรค นอนกรน นั้นสามารถแบ่งได้เป็น 2 ชนิดคือ

1. นอนกรนแบบธรรมดา คือการนอนกรนเสียงดังอย่างเดียว ถือเป็นภาวะที่ก่อความรำคาญต่อคู่สมรส หรือคนอื่นๆ ที่นอนร่วมห้อง หรือข้างเคียง ซึ่งมีผลต่อการดำเนินชีวิตคู่ สร้างความอับอาย ทำให้ไม่กล้านอนร่วมห้องกับผู้อื่น
2. นอนกรนแบบมี ภาวะหยุดหายใจขณะหลับ ร่วมด้วย เกิดจากการที่มีทางเดินหายใจแคบมากในเวลาหลับ โดยเมื่อหลับสนิทจะเกิดการอุดกั้นทางเดินหายใจ และจะมีช่วงหยุดกรนไปชั่วระยะหนึ่ง ซึ่งเป็นช่วงที่เกิดการหยุดหายใจ (Obstructive Sleep Apnea; OSA) ซึ่งจะมีลักษณะคล้ายกับการกลั้นหายใจ ช่วงที่หยุดหายใจนี้เอง ที่ทำให้เกิดอันตรายเนื่องจากระดับออกซิเจนในเลือดแดงจะลดต่ำลงอย่างมาก

ในบางครั้งผู้ที่นอนกรน ไม่สามารถรู้ว่ามีภาวะหยุดหายใจขณะหลับร่วมด้วยหรือไม่ อาจให้คนใกล้ชิดช่วยสังเกตอาการให้ เช่น มีอาการสะดุ้งตื่น หรือมีอาการคล้ายๆ สำลักน้ำ หรือมีอาการหายใจอย่างแรงเหมือนขาดอากาศ หรือไม่ หรืออาจพิจารณาด้วยตนเองว่าเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่านอนหลับไม่เต็มอิ่ม รู้สึกไม่สดชื่น ทั้งที่มีเวลานอนพียงพอหรือปวดศรีษะเป็นประจำในตอนเช้า เป็นต้น

วิธีรักษานอนกรน และภาวะหยุดหายใจขณะหลับ มีอยู่ด้วยกันหลายวิธีขึ้นอยู่กับชนิดของอาการกรนและความรุนแรง รวมถึงสาเหตุหรือปัจจัยต่างๆ ที่ตรวจพบ (อ่านบทความเรื่อง 4 วิธีรักษานอนกรน และแก้ภาวะหยุดหายใจขณะหลับ)